Beautiful, glutenvrij Sedona

Hier in Sedona hebben we een redelijk eenvoudig en daardoor betaalbaar hotel gekozen, want dit plaatsje is behoorlijk prijzig. Het hotel/motel ligt in Oak Creek Village en dat is net iets buiten het “echte” centrum van Sedona maar voor alle mooie rode rotsen en wandelingen ligt het juist weer perfect. Vanuit onze kamer zien we ze al liggen namelijk! En het is echt een prima plek, de bedden zijn heel groot en liggen lekker. Het enige nadeel is dat het redelijk gehorig is, en kennelijk hebben onze buren hun honeymoon aan de frequentie van… te horen…… Dus hopelijk zijn ze vandaag weer op pad gegaan, of erg moe…..

Wij hebben de wekker redelijk op tijd staan omdat we vol plannen zitten voor deze mooie dag in Sedona. Na het aankleden gaan we het inbegrepen ontbijt maar eens bekijken, en dat valt niet tegen. Ze hebben hard gekookte eieren, bananen en appels, havermout en verder de gebruikelijke zoetere dingen als kaneelbroodjes en muffins. Maar ook bagels en bruine boterhammen die je kunt roosteren. Yoplait yoghurt is er ook. En wat helemaal leuk is: je kunt buiten zitten en wij hebben het laatste tafeltje! De lucht is blauwer dan blauw en ik heb helemaal zin in een mooie wandeling.

Dus na ei, yoghurtje, een banaan en een granenreep kan ik er weer tegenaan. Er zijn zoveel hikes te doen hier in Sedona dat ik moeite had er eentje uit te kiezen. Uiteindelijk dacht ik te beginnen met de schijnbaar zeer populaire wandeling “west fork of oak creek” . Voor de wandelingen in Red Rock Country heb je een “red rock pass” nodig. Die moet je dan zichtbaar in je auto leggen daar waar je wilt wandelen. Je koopt ‘m onder andere bij de verschillende visitor centers. Dat is dus onze eerste stop. En wat blijkt, het is vandaag National Public Lands Day dus is de toegang tot alle (nationale) parken vandaag gratis. O, o, dan zal het ook vast wel erg druk zijn…. Uiteindelijk moeten we bij deze trail gewoon betalen, omdat ie niet onder Red Rock valt….. $ 9,- en dat vind ik best duur in verhouding.

De west fork trail volgt de Oak Creek en dus lopen we door een canyon met een kabbelend beekje wat we een aantal maal over moeten steken. In het begin is het nog redelijk open

Het oversteken gaat best goed want er zijn overal stapstenen. je moet alleen een beetje oppassen dat je niet op een wiebelsteen stapt, want dan lig je er wel naast met je camera en je spullen….

Gek genoeg loop ik hier een beetje te balen…… Ik vind het prachtig hoor, want mooie natuur en in de natuur zijn is al gauw goed…. Maar toch, ik vind het niet zo’n leuke hike. Op een gegeven moment spreek ik dat toch maar uit, bleek dat Eugene er hetzelfde over dacht. Mooie wandeling, maar niet waarom we hier zijn. We willen weidse uitzichten, rode rotsen en klimmen. Oke dan, we keren om en gaan een van de andere hikes doen die ik had geselecteerd! Bijna 2 uur later zijn terug bij de auto en staat er een file om de parkeerplaats op te komen, gelukkig dus dat wij al terug gaan!

Op de terugweg naar Sedona (deze trail ligt noordelijk van Sedona, richting Flagstaff) stoppen we bij een een punt waar je Snoopy Rock kan fotograferen, en Oak Creek Canyon. Helaas is het voor een mooie foto van Snoopy Rock al te zonnig, dus die krijg ik er niet helder op. De trail start vlak bij deze brug, en is heel kort. Best een spannend brugje als je het zo ziet….

In het midden snoopy die op zijn rug op zijn huisje ligt…..

De rit gaat weer verder Sedona in. We komen weer langs Airport Road, de weg die we gisteren inreden voor de mooie zonsondergang. Wij gaan onderweg naar Dry Creek Road om daar de afslag naar Vultee Arch Road te nemen. Deze laatste is een onverharde weg maar is best goed te rijden met droog weer zoals nu. Wij durven het toch niet goed aan met onze huurauto (waarmee je officieel niet op dirt roads mag rijden)….. want hij heeft wel erg veel kuilen en stenen…

Dus we parkeren de auto en gaan gewoon lopen. We willen de Devils Bridge zien, een overspanning in de rotsen. Het is een vrij makkelijke klim, paar lastige stukjes maar de uitzichten zijn ontzettend mooi.

Na de klim is er de beloning van deze mooie overspanning. Echt prachtig hier en de vraag is: gaan we erop?

Tuurlijk gaat Eugene erop!

Nou, ik durf ook heus wel hoor…….

Dit was prachtig en gelukkig de terugweg ook!

Terug in Sedona knorren de magen zo hard dat we er gehoor aan gaan geven. Het is inmiddels ook al ruim lunchtijd. We halen dus een heerlijke salade en Eugene voor erbij zijn eerste broodje met pepperjack kaas! Frambozen voor mij erbij en simply orange met ananas. Lekker in het zonnetje eten/drinken we dit op. Smaakt zalig allemaal!

Eugene had bijna nog dit broodje gekocht, maar toch maar niet….:

Na de lunch rijden we verder en weer geluk…… we rijden langs een marktje….. Ja echt! En nog meer geluk want de kraam waar ik twee jaar geleden een mooie raamhanger van glas en kristal kocht, staat er weer. Hoe gelukkig kan je me maken… Dus de portemonnee is weer wat minder zwaar nu…..

Erna bekijken we de verschillende toeristische en minder toeristische winkeltjes in Sedona.

In spiritueel Sedona kan je overal je aura en je toekomst laten lezen, en van alles op dit gebied kopen en doen…..

En we maken nog een aantal foto stops van mooie rotsen en punten hier;

Bell Rock:

Chapel of the Holy Cross van de architect Frank Lloyd Wright, zo gemaakt dat ie goed in de omgeving past:

Het adelaarshoofd dat er toevallig in de rotsen boven zit:

De two nuns:

We zien vanuit Sedona ook weer de zon prachtig rood, roze en oranje ondergaan op de omringende rotsen

Zo mooi weer, ik ben echt een beetje verliefd op deze plek hoor. Zou nog wel weer langer willen blijven, maar morgen gaan we naar Albuquerque in New Mexico. Ook leuk natuurlijk! Wel weer een lange rit van ongeveer 580 kilometer. Hmmmm, de bedoeling was dit jaar een wat rustiger tempo…. Lukt niet echt.

We rijden door donker Sedona naar de Safeway om daar iets als avondeten te halen. Maar er is volle maan vandaag, hoe bijzonder, en hoe mooi is dit als we die boven de bergen zien opkomen. Heb er geen geweldige foto van, want we konden niet snel genoeg stoppen voor een foto. Maar hier toch een indruk!

Mystiek, ik schreef het gisteren al…. En wat een licht geeft zo’n volle maan!

Op weg naar de Safeway dus. Ineens zie ik een Organic Italian restaurant zitten met een buiten terras. Picazzos heet het. En de plannen veranderen want daar wil ik wel eten! En o, wat is het zalig. Het mooie is dat ze glutenvrije pasta maken. Nu eet ik voor een heel groot gedeelte glutenvrij, en dat is in Nederland echt een uitdaging. Nou, hier in Amerika niet hoor. En voor de mensen die denken dat je in Amerika enkel maar grote hamburgers bij het ontbijt kan eten…. klopt niet!! Ja het kan wel, net als in NL, maar je kan hier ook zoveel gezonde en goede keuzes maken. Veel meer nog dan in NL. Want ook in iedere supermarkt is bijvoorbeeld het glutenvrije aanbod echt enorm. En opvallend veel mensen maken die keuze ook, want ook dit restaurant was weer heel druk. Toen wij om 8 uur weg gingen, zaten de mensen te wachten op een tafeltje.

Wat een goede keuze een aanrader blijkt dit te zijn. We zitten heerlijk buiten en mijn glutenvrije pasta met organic/scharrelkip, pesto, tomaat en pijnboompitten is zo lekker dat ik me moet inhouden om niet te schrokken. Dat smaakt best na zo’n dag flink bewegen in de buitenlucht. Een lekker pinot grigio erbij en ik kan niet verzinnen hoe het perfecter kan. Ook Eugene zit glutenvrij te genieten van zijn spaghetti met kalkoen gehaktballen.

Dan komt de vraag of we een toetje willen. En dan blijkt dat daar zoveel lekkere dingen opstaan, dat we onszelf gewoon verwennen. Eugene heeft een (enorm) chocolat chip cookie met vanille ijs en mint saus. Ik kies een citroencake met sinaasappel en rozemarijn….. Ik bedoel maar….. zo lekker!! En ook weer glutenvrij. Met moeite krijgt Eugene zijn toetje op, meer omdat hij het zonde vindt om weg te gooien.

Ik krijg echt met geen mogelijkheid mijn cake op maar het is zo lekker dat ik voor het eerst iets laat “boxen” oftewel een doggybag meeneem! Morgen nog een stukje bij de koffie!

Oké, nu is er nog een reden om hier te willen wonen, haha….

Snel gaan we terug naar de kamer want weblog moet nog geschreven en beetje op tijd slapen is toch wel het plan. Ik douche eerst en volgens mij stroomt er rood water van me af van al het stof. Het was weer een mooie dag!