In love with Ouray….

Het slapen is hier heerlijk, wat een fantastisch bed en in tegenstelling tot sommige mensen (ik noem geen namen, familie van Wendy….), slaap ik heel goed met het geluid van de rivier op de achtergrond. Het enige nadeel (als je dat al een nadeel kunt noemen) is dat de wifi hier heel erg langzaam is, dus het weblog uploaden duurt een eeuwigheid (ruim een uur ofzo). En tja, dan moet het er toch op he, dus een proef in geduld…

Hier is het gratis ontbijt het gebruikelijke bagel/muffin/yoghurt/cereal gebeuren. Maar ze hebben gelukkig ook hardgekookte eieren en havermout, dus ook ik vind iets naar mijn smaak…. Werkelijk overal in dit hotel hebben ze aandacht voor details, dus ook hier en je kijkt je ogen uit.

Wij gaan aan een tafel zitten en gelijk vragen de mensen die er al zitten waar we vandaan komen…. Zij komen uit Texas. Wat gaan wij doen, wat gaan zij doen. Wat brengt ons hier…..  How is life in the Netherlands…. Heel open dus.

Dan gaan we op pad. Er zijn hier zo ontzettend veel trails te lopen. Ik ben een beetje auto moe, dus wil het liefst een trail lopen die hier in het stadje start. Walter van de bed and breakfast vertelde ons al over de zogeheten Perimeter Trail, die door de bergen rondom Ouray loopt en een ronde om de stad maakt. Die start zo ongeveer bij ons hotel, dus die wordt het! Het is uiteindelijk een wandeling van bijna 10 kilometer geworden en best pittig op deze hoogte met steeds klimmen en dalen. De uitzichten op het stadje zijn echt heel mooi en we zien de hot spring nu van boven af. Dit is een van de toeristische trekpleisters van Ouray. Het is een hot spring wat in een zwembad is omgebouwd en de voeding daarvan komt van de bron bij Box Canyon aan de andere kant van Ouray. Misschien gaan we het vanmiddag nog bezoeken, het schijnt goed voor je te zijn om in dit water te soppen. We gaan het wel zien.

We zitten hier dus behoorlijk hoog dus om 9.00 uur in de ochtend moet je echt nog wel een jasje aan!

Het zijn best smalle randjes af en toe en ook wel hoog. We lopen nu ook in de zon, dus jasje kan uit…

We komen een eerste waterval tegen, de Cascade Falls

De uitzichten zijn werkelijk adembenemend mooi. Ze noemen het hier het Zwitserland van Amerika…. Lijkt me een rare vergelijking maar misschien voor Amerikanen fijn ofzo? Kan je toch zeggen dat je in Europe bent geweest…

De herfstkleuren zijn ook mooi, hoewel over hun hoogtepunt heen. Twee weken geleden was het echt mooier is ons diverse malen verzekerd…. Ik vind het nog best wel spectaculair eigenlijk….

Dit water is zo van kleur door alle mineralen die er van de omliggende rotsen in terecht komen, zie Red Mountain van gisteren

Er is nog een waterval in Box Canyon. Deze waterval is verstopt, want zit in een canyon waar ze enge bruggetjes en trappetjes naartoe hebben gemaakt. Ik kom een eind, maar dan slaat de hoogtevrees toch toe. En wat een kracht heeft zo’n watermassa, het kabaal is enorm!

Je kan ook boven de canyon lopen, dan zie je de waterval niet en dit bruggetje is uit 1900…. Don’t look down.. Very scary… Ik zeg het mezelf wel 100 keer….. Maar doe het toch, haha

Het uitzicht op Ouray is prachtig en in de bergen aan de overkant liepen we een paar uur geleden. Dan zie je wel wat een afstand je eigenlijk aflegt..

En dit zie je op de brug als je de andere kant opkijkt

En nog meer Ouray, het is echt beyond beautiful!

Op deze brug komen we een mevrouw uit New Jersey tegen. Ze reist veel, is ook een paar keer in Europa geweest. Ze gaat ook graag in haar eigen land op vakantie (duh…..) en altijd alleen. Ook weer stoer dus. Ze heeft dezelfde ronde gelopen als wij, en we lopen een stukje met elkaar op. Heel gezellig weer.

Weer terug in Ouray val ik “in love” met dit schattige jonge poesje wat maar knorrend en spinnend en kopjes gevend om me heen liep. Had niet eens aandacht voor Eugene… Zo lief!

Ik mocht niet weg…. <3

Leuke huisjes hier in de bergen, en de uitzichten…. Op deze weg stopt er nog een bewoner zijn auto en hij wil weten of we een wandeling hebben gedaan, wat we mooi vonden, waren er nog wel herfstkleuren want we hebben pech, ze zijn over hun hoogtepunt heen….. Heel aardig wenst hij ons een fantastische vakantie en gaat dan verder. Zie ik in Nederland toch niet snel gebeuren, dat iemand zo vriendelijk zomaar stopt!

Ouray zelf is ook heel charmant en leuk, en weer wat mij betreft: <3  We lopen rond en genieten. Het is hier ook echt zo rustig en die bergen rondom, prachtig! Een aantal winkels zijn ook al “closed for the season”

Inmiddels is het ver na lunchtijd dus het ontbijt is allang weg. Onderweg alleen een granenreep op. Trek in cappuccino dus. Eus met een chocolat chip cookie en die neemt een snoep cappuccino, namelijk met belgische, witte chocolade er door heen en slagroom erop. Ziet er heerlijk uit! Ik neem een gewone cappuccino met een stukje pure chocolade met cranberry’s. Heerlijk hoor, die Mouse kan goede chocolade maken! En even zitten is ook heel fijn…

We lopen terug naar het hotel, en dan zien we herten door het dorp lopen. Waarschijnlijk moet je hier niet zuinig op je tuintje willen zijn….

En qua rode bladeren is dit het enige wat ik zie….

Onderweg blijkt dat Eugene weliswaar geen poezenvriendje had, maar wel vis vriendjes!

Terug in het hotel ga ik eerst eens uitgebreid douchen. Volgens de flesjes hier ruik ik nu naar desert rain, haha. Dan schrijf ik weblog voor een deel en bekijken we welke route we morgen gaan rijden aangezien de planning nu anders is. En we genieten even van de kamer want dit hotel ligt echt wel heel fantastisch! Het er nog een filmpje van gemaakt. Voor de hot spring is dus geen tijd meer.

Straks gaan we met Lindsey en Trevor bij deze Mexicaan eten dus ik heb bij daglicht alvast foto’s gemaakt

Rond 7 uur ontmoeten we elkaar voor onze kamer en lopen gezamenlijk naar het restaurant. We krijgen een “booth” en dus zitten we gezellig op een bank en beschut van de andere mensen. We krijgen een bak tortillachips en salsa en Lindsey, Eugene en ik bestellen alle 3 een margarita. De mijne is heerlijk want Lindsey heeft voor mij gevraagd welke niet zo zoet is, en dus had ik nu eens een goede keus. En wat volgt is zo’n gezellige avond! We praten echt honderduit over hun leven en ons leven en de verschillen en eventuele overeenkomsten. Er vallen geen stiltes en ik vind het zo interessant te horen hoe zij hun leven leiden. Het resultaat is dat we nu allemaal een logeeradres in een ander land hebben! Lijkt mij echt heel erg leuk om ze nogmaals te ontmoeten, wat een ontzettend aardige mensen zijn het.Tegen 10 uur nemen we afscheid van elkaar met een hug en de belofte contact te houden. Wat ik heel bijzonder vond is dat Trevor de rekening wilde betalen. Ik bedoel, ze kennen ons verder helemaal niet, en we zijn een avond bij elkaar. Van ons nee wil hij dan ook niks horen. Als ik later zeg dat ik ooit wat terug hoop te kunnen doen, zegt hij dat dat niet de reden is dat hij wilde betalen. Ik vind dit onbeschrijfelijk lief en ongewoon. We hebben nog een foto van ons vieren gemaakt, maar met hun camera dus die volgt later!

So to Lindsey and Trevor: you made our stay Ouray even better then it already was. We think we are so very lucky to have met you. The food was delicious and the conversation great. We feel that there are a lot of nice, thoughtful en attentive people in America. And the two of you really belong to that kind of people and above, you are special... We hope that you have a wonderful stay and wish you the best you can hope for. And we sincerely hope to someday welcome the two of you in our house. Know that our door will always be open, and we would love to show you around. Big, warm hug to you!

Welterusten/Goodnight with the sound of the river in the background!