Million dollar highway

De eerste vraag die de mevrouw van het hotel in onze bestemming Ouray van vandaag stelde was, “so you survived the million dollar highway?” … Inderdaad zou je op deze prachtige weg graag af en toe iets meer vangrail zien…. Maar dat straks!
Eerst worden we wakker in de bed and breakfast. Rustig aan douchen en alvast de koffers inpakken. Want dat is altijd wel het nadeel van ergens maar een nachtje zijn: gedoe met koffers, hoewel we daar ook erg handig in worden. Ik had er naar uitgekeken hier buiten op het deck ontbijt te kunnen eten.

Iedereen zit binnen, maar we mogen gelukkig ook buiten zitten. Er is een tafeltje in de zon, dus daar krijgen we ons ontbijt geserveerd. Want de zon schijnt uitbundig maar we zitten ook redelijk hoog in de bergen, het is hier ski gebied, dus het is fris. Maar wat een luxe zeg! Gisteren beloofde het bord ons dit:

Gelukkig beginnen we met fruit, en we kunnen kiezen met wel of geen yoghurt en granola erop;

Sapje erbij en als je wilt koffie of thee. Na het fruit volgt de citroenwafel met frambozen. Je kan er nog een worstje bijkrijgen, maar dat sla ik af. Het ontbijt is hier dus niet heel groot of massaal, maar erg lekker en genoeg

Het is ook erg leuk vogels kijken die op het vogelvoer afkomen. Echt van alles en nog wat zien we voorbij vliegen. Koolmeesjes, maar oa ook spechten en de redwinged blackbirds weer die we ook in Pismo Beach zagen. Dit is een stellar blue jay (als ik goed heb onthouden…)

We zitten zo heerlijk in de zon en praten weer verder met de andere Nederlander hier. Het is leuk om elkaars reisplannen te horen en je haalt er toch altijd weer tips uit. Wel stoer dat hij alleen reist hoewel dat ook voordelen schijnt te hebben! Hij gaat vandaag mountainbiken en wij gaan verder op pad via de Million dollar highway naar Ouray. Fijne vakantie verder, leuk je ontmoet te hebben Rijko! We gaan elkaars weblog volgen!

Het was een fantastisch verblijf hier. Onze bestemming is eerst een stukje terugrijden want we gaan het historische deel van Durango bekijken. Er zijn wat mooie en - voor Amerikaanse begrippen oude -gebouwen, en je kunt er op een historische stoomtrein naar het volgende stadje Silverton stappen. Moet een prachtige reis zijn, maar wij vonden het wat prijzig dus doen dat maar niet. Het is alweer een prachtige dag, hoewel redelijk wat wind, en het is een leuke plek om rond te lopen




Inmiddels is het ruim lunchtijd, dus laten we maar weer eens wat gaan eten… Walter vertelde ons van een plek waar heerlijke crêpes gemaakt worden door iemand die ooit een eigen restaurant had, maar het nu wat kleinschaliger aanpakt. Het ziet er gezellig uit, de crêpes worden vers gemaakt en het is erg druk (wij moeten wel 15 minuten wachten voordat de onze klaar is). Maar dan is het wel smullen. Eugene heeft een zoete crêpe met pruimen en ik een hartige met spinazie/ei/feta. Lekker….



De million dollar highway roept ons, en wat is die prachtig, onbeschrijfelijk mooi gewoon. Hier zijn echt geen woorden voor. De herfstkleuren die je met een beetje geluk in dit seizoen aantreft zijn erg mooi. Hoewel het voornamelijk tot geel en een beetje oranje beperkt is en geen rood, ziet het er schitterend uit. Zeker met de zon erop. En dan de vergezichten…. Hieronder maar weer een selectie zonder al te goed te vergelijken….







We rijden ook nog een klein stukje op een dirtroad. Eugene heeft het erg naar zijn zin, ik iets minder want het is vreselijk hobbelig en de uitzichten niet super…. filmpje van off road rijden
Dan naderen we Silverton, waar de trein dus ook naartoe gaat. We rijden er enkel even doorheen zonder te stoppen. Het is klein en er staan een aantal mooie Victoriaanse huizen


Dan komen we over de hoogste bergpas, de Red Mountain Pass. En dit kunnen woorden, film en foto’s gewoon echt nooit overbrengen. Het is echt zo ontzettend prachtig. De berg heet niet voor niets zo, en die rode/oranje pieken met de groene en gele bomen en de blauwe lucht maken er echt een schilderij van. Onbeschrijfelijk dus. Ik film filmpje van Red Mountain een stukje. En natuurlijk maak ik foto’s:




Dan rijden we het laatste stukje naar Ouray. Onderweg was het nog wel regelmatig billenknijpen want de afgrond was erg diep en een vangrail vinden ze niet nodig… Hier twee filmpjes van die afgronden filpmje zonder vangrail en nog meer filmpje: ik zou willen dat er vangrail was
We krijgen vanaf de aanrijroute al een eerste blik op Ouray. Voor het officiële uitzichtpunt op de juiste hoogte kunnen we niet veilig stoppen. En terugrijden heb ik geen zin in. Dan maar een foto wat lager en uit de auto genomen. Dit zijn trouwens allemaal voormalige mijnstadjes. Ik weet nog niet waarin precies, want dat heb ik nog niet gelezen en internet is vrij traag hier dus opzoeken kost me teveel tijd. He, ik heb vakantie!

Dan arriveren we in het hotel wat ik voor 1 nachtje heb geboekt. En wat is het leuk. De hele atmosfeer van dit ministadje trouwens is leuk. We reden er net doorheen, het heeft zo’n leuke sfeer, en al die bergen rondom. Je kunt hier naar hartenlust allerlei outdoor activiteiten doen en er is een natuurlijke bron/hot spring waar je kunt badderen. Je kunt jezelf wel een maand ofzo vermaken dus.

De kamer blijkt ook nog eens helemaal geweldig te zijn.. Overal leuke details, cowboy laarzen en lasso’s, gewei als lampvoet en spiegelomlijsting. Mooie afbeeldingen aan de muur, veel hout en natuurlijke kleuren enz enz. Heel outdoor achtig en rustgevend!


En gewoon een open haard op de kamer!

Die dan wel hiermee aan en uit gaat, haha

En het mooiste… Een eigen balkonnetje langs een prachtige rivier! Uitzicht:

We blijven hier dus eigenlijk maar een nacht, maar ik weet het eigenlijk al en hoef Eugene niet te overtuigen: verandering van plannen, we gooien de route een klein beetje om en blijven hier twee nachten. Het hotel van morgen kan ik nog annuleren en dat geeft meer rust om de prachtige omgeving hier wat beter in ons op te nemen. Heb namelijk wel een paar hikes op het oog, en die kunnen we nu mooi morgen doen. Zoveel zin in!
We lopen nog even terug naar het stadje, dat is ongeveer 10 minuten langs die rivier. Onderweg komen we een stel tegen, Trevor en Lindsey, die tegelijk met mij aan het inchecken waren. Ze wonen in Fort Collins en we raken gelijk met elkaar in gesprek en dat is ook direct heel gezellig. Met als resultaat dat zij ons vragen of we het leuk vinden om morgen met elkaar bij de Mexicaan in het stadje te gaan eten. Helemaal leuk natuurlijk dus dat doen we! We voegen elkaar vast toe op Facebook, en gaan dan ieder een eigen kant op. Zo leuk altijd hoe gemakkelijk je hier in gesprek komt!
We bezoeken Mouse’s chocolats, de chocolade maken ze hier en ik vind van die lokale winkeltjes altijd zo leuk. Eugene neemt er een chocolademelk bij en ik een groene thee. Buiten de winkel vraagt een oude man ons of hij een foto van ons zal maken. Want, zegt hij, het is altijd zo jammer dat je alleen maar foto’s van of de een of de ander hebt. Nou, zo aardig! Hij maakt de foto, kijkt op het scherm en zegt goedkeurend: perfect. We bedanken hem en lopen al drinkend verder en bekijken de foto……..

Haha, tja…….
Het is hier echt leuk, ben er helemaal enthousiast over! Die frisse berglucht, de maan die op de bergtoppen schijnt en zo’n speciaal sfeertje geeft. Haast geen straatverlichting, alleen hele kleine en dus veel sterren te zien. Mooi! Lekker slapen nu, eindelijk een beetje redelijk op tijd hoop ik want uploaden zal nog wel even duren, en ik moet ook nog douchen. En dan slapen met het geluid van de kabbelende rivier op de achtergrond en beren in de achtertuin…..